Dvokrilci

– Većina prvotnih aviona bili su dvokrilci ili biplani (imaju dvostruka krila) ili čak trokrilci (s trostrukim krilima).

– Jednokrilci ili monoplani (s jednostrukim krilima), poput Bleriotova, bili su brzi i pobjeđivali su na mnogim utrkama jer nisu zapinjali kroz zrak kao avioni s višestrukim krilima.

– Nesreće koje su se događale zbog pretjeranog suparništva među jednokrilcima utjecale su na to da su se oni činili vrlo opasnima. Činilo se da su jednostruka krila preslaba, jer su morala biti vrlo dugačka da bi dala sličan uzgon, tj. polet, kao i višestruka krila.

– Godine 1912. Francuzi i Britanci zabranili su jednokrilce, pa su svi lovački avioni u Prvom svj. ratu imali višestruka krila.

– Krila dvokrilaca bila su čvrsta, jer su ta inače malena i lagana krila povezivale žice i potpornji da bi se ujedinila njihova snaga.

– Za trokrilca Fokkera, kojim je upravljao njemački pilotski as barun von Richthofen (Crveni barun), govorilo se da je bio strašan za gledanje, a uspinjao se poput lifta.

– Nakon Prvog svjetskog rata izgrađeni su golemi linijski putnički dvokrilci, u koje se ubrajaju Handley Page Heracles i divovski leteći brodovi Short Sunderland iz 1930-ih.

– Do kraja 1920-ih avioni su se mogli kompaktno izgraditi jedino od metala. Zato su se projektanti vratili jednokrilcima. Htjeli su smanjiti zapinjanje (otpor) i povećati bizinu, kao kod aviona Supermarine S6B. Uskoro su se dvokrilci pokazali staromodnima.