Dizelska lokomotiva

– Dizelski motor je 1892. projektirao Rudolf Diesel, a prve probe s dizelskim lokomotivama ubrzo nakon toga. Prvi veliki uspjeh postigao je Leteći Hamburžanin, koji je 1930-ih uspio prijeći udaljenost od Berlina do Hamburga brzinom od 125 km/h. Dizelske lokomotive su 1950-ih i 60-ih preuzele vlast od parnih lokomotiva.

– Dizelske lokomotive prave su električne lokomotive koje nose sa sobom vlastitu električnu centralu. Kotačima upravlja elektromotor, a električnom ga strujom opskrbljuje dizelski motor lokomotive.

– Količina proizvedene energije u dizelskom motoru ograničena je, pa su vlakovi velikih brzina električni, ali dizelski vlakovi mogu sami sebe opskrbljivati električnom strujom pa im nisu potrebni vanjski vodovi električne struje.
– Osim dizelskih električnih vlakova, još su dvije vrste dizelskjh vlakova: dizelski hidraulični i dizelski mehanički vlakovi.

– Kod dizelskih hidrauličkih vlakova snaga iz dizelskog motora povezana je s kotačima preko konvertera (pretvarača) sile obrtanja, što je zapravo turbina koju okreće tekućina.

– Kod dizelskih mehaničkih vlakova snaga se prenosi od dizelskog motora do kotača zupčanicima i osovinama; to je jedino moguće kod malih lokomotiva.

– Dizelske lokomotive mogu biti građene od jednog dijela ili više odvojenih dijelova. Dio A obuhvaća vozačevu kabinu i predvodi vlak. U dijelu B je motor.

– Tipična dizelska lokomotiva kod brzih teških vlakova i kod vlakova koji voze preko planina sadrži jedan A dio i šest dijelova B.

– Uobičajena maksimalna količina snage nastale u jednoj dizelskoj lokomotivi kreće se od oko 3500-4000 konjskih snaga. U Rusiji postoje lokomotive u kojima je nekoliko dijelova od 3000 konjskih snaga povezano zajedno. Takve lokomotive proizvode 12 000 konjskih snaga.